Van 26 tot en met 28 november 2021 vond de dertiende editie van het interdisciplinaire modefestival FASHIONCLASH Festival plaats.
.jpg)
Door Laura Knipsael
Tijdens dit driedaagse hybride festival toonde een nieuwe generatie (mode)ontwerpers en podiumkunstenaars met een internationale achtergrond zijn nieuwste werk. Zoals in eerdere edities wisten Branko Popovic, Laurens Hamacher en Nawie Kuiper, de initiatiefnemers achter FASHIONCLASH, ook dit jaar weer een grensoverschrijdend en rijkgeschakeerd programma te ontwikkelen dat buiten alle kaders opereert en verschillende kunstdisciplines met elkaar verbindt. Ook tussen offline en online werden grenzen gedicht: zo koos FASHIONCLASH er deze editie weer voor een combinatie van zowel een online als een offline programma, dat simultaan naast elkaar plaatsvindt en naadloos in elkaar overloopt. Zo werd elke fashion talk, show of performance gestreamd voor een breder publiek dan ter plekke aanwezig was. Met die hybride aanpak, die niet nieuw was voor FASHIONCLASH maar des te urgenter bleek gedurende de coronaperiode, wist het festival naast ook bezoekers buiten de lokale liefhebbers en professionelen te trekken.
Een van de kernprogramma’s van FASHIONCLASH is The Clash House, waarbij innovatieve projecten gericht op cross-overs tussen mode en andere kunstdisciplines aan bod komen en deelnemers worden uitgedaagd om te experimenteren met nieuwe manieren van presenteren en verhalen vertellen. Binnen deze projecten komen belangrijke thema’s als inclusiviteit en duurzaamheid aan het licht.
Een van de deelnemers van The Clash House was The Nightmare Disorder, dat in een theatrale performance vol waarin muziek en licht de Beetlejuice-achtige ontwerpen en styling naar een hoger niveau tilden.
The Nightmare Disorder door Laura Knipsael
Een ander belangrijk onderdeel van het programma is New Fashion Narratives, een verzameling films waarin ontwerpers hun verhaal vertellen. Zo toonde ontwerpster Ellen Bloo in het kader van New Fashion Narratives 'HOUTbaar', een film waarin de de relatie tussen het menselijk lichaam en houtbewerking centraal wordt gesteld. Ze werkte voor de film, die werd vertoond in The Student Hotel in Maastricht, samen met filmmaker Daniel van Hauten en studenten van de Toneelacademie Maastricht.
Een andere highlight was de Open Mic avond, waarin ontwerpers en merken als Maximillian Ritter, Leap Concept, Carlijn Veurink, David Paulus en Rachel Klok op innovatieve wijze, vol muziek, dans, theater en kunst, hun nieuwste collecties toonden.
.jpg)
Rachel Klok door Laura Knipsael
De avond werd gepresenteerd door performance artist ARIAH LESTER, die in een opvallende fuchsiaroze creatie van Patrick Hiemstra het podium betrad voor een zangoptreden en daarna de talenten aan het publiek presenteerde via interviews. Thema’s die keer op keer terugkwamen tijdens de verschillende presentaties waren onder meer duurzame mode, vakmanschap en community. Even interessant waren de reeks fashion talks, gepresenteerd door Stephanie Afrifa, waarin belangrijke onderwerpen binnen de mode-industrie werden besproken. Zo was een van de fashion talks een gesprek tussen Esther Hammelburg, docent-onderzoeker faculteit Digitale Media en Creatieve Industrie, Frank Verkade (CURRENT OBESSION) en mode-ontwerpster en Mutani-CEO Shayli Harrison over de ‘phygital’, de vervagende wereld tussen het fysieke en het digitale. Een van de conclusies van dit gesprek was dat het fysieke het digitale niet uitsluit en andersom, dat het continue naast elkaar bestaat en wordt gebruikt. Ook kwam naar voren tijdens dat gesprek dat digitale mode meer inclusief is omdat hier allerlei makers vanuit verschillende culturen bij elkaar komen.
Naast het uitgebreide filmprogramma, de fashion talks en performance shows waren er ook verschillende exposities te zien door heel Maastricht. Zo was er in het Bonnefanten een expositie te zien met werk van Antoine Peters, waarin hij speelt met perceptie en de ruimte verkent rondom een kledingstuk verkent. Daarnaast was in de Brandweerkazerne werk te zien van jonge ontwerpers als Johanesly en Lara Warson. Die laatste onderzocht voor haar expositie Eternalism de grenzen van duurzaamheid en maakte enkele werken van speelgoed verzameld in tweedehandswinkels, die haar deden herinneren aan haar kinderjaren. Het resulteerde in een reek van vijf sculpturale ontwerpen, zoals een jas van een autokleed-tapijt, die de kijker eveneens terugbrengt naar zijn of haar jeugd.
Al met al was de dertiende editie van FASHIONCLASH een rijk gevuld programma dat aantoont dat mode meer is dan alleen maar kleding en dat het een nieuwe wereld kan zijn waarin allerlei verschillende disciplines samensmelten tot een nieuw narratief.
Meer informatie over FASHIONCLASH festival